[ Pobierz całość w formacie PDF ]
pli malpacienca ol li jam estas, respondis Camphuis.
xajnis, ke Wuangji pri io dubas kaj ne scias kiel li el-
turni¸u el çi tiu neantaûvidita malfacilaîo, sed subite Lu
Tszang sin miksis en la interparolon.
151
RADIANTA LOTUSO
eLIBRO
Li eligis nur kelkajn tibetajn vortojn, kiuj evidente
tamen tuj decidigis Wuangji.
Mi ne povas al vi malpermesi postresti en Calcutta,
sinjoro, sed ni çiukaze preferas senprokraste daûrigi la
voja¸on, li fine eligis.
Kiel vi volas, sinjoro, mi vin kondukos al la vagona-
ro, tiel ke vi ne povos renkonti malfacilaîojn, kontente
respondis Camphuis.
Vi povas komuniki al via mastro, ke mi forvoja¸os du
tagojn post vi. Antaû ol mi alvenos, vi do havos sufiçan
okazon por informi lin pri la rezulto de nia esplorado.
Çu ni do fiksu çi tiun aran¸on, sinjoro?
Wuangji malkontente kapjesis kaj kun mallonga salu-
to la in¸eniero forlasis la kajuton. Li ne plu revidis siajn
voja¸kunulojn antaû ol Pheketan alvenis en Calcutta.
Pro sia bagatela pakaîo kaj siaj pre¸iloj ili altiris çies
atenton çe la elÿipi¸o kaj precipe çe la kajo, kie ili devis
atendi Camphuis, kiu unue devis sin submeti al inspek-
tado de la doganistoj. La in¸eniero portigis siajn kofrojn
al konata hotelo kaj post tio kondukis ambaû tibetanojn
al la stacidomo.
Li açetis voja¸biletojn kaj rezervigis kupeon kaj cer-
ti¸inte, ke al ili nenio mankas, li formale ilin adiaûis kaj
iris al sia hotelo. Çi tie li sin refreÿigis per bano kaj man-
¸inte li skribis leteron al doktoro Housting, por peti in-
terparolon.
152
RADIANTA LOTUSO
eLIBRO
Li mem metis la leteron en poÿtkeston, faris mallon-
gan promenon kaj fine bonhumore enliti¸is.
Baldaû poste liaj okuloj fermi¸is kaj lin kompatis pro-
funda, refreÿiga dormo.
153
RADIANTA LOTUSO
eLIBRO
ÇAPI TRO XI X
MISTERA VIZITO
n plej multaj Orientaj hoteloj, kiuj ne estas nepre
Eunuaklasaj, regas strangaj kutimoj. Komercistoj çiu-
specaj ¸is malfruvespere havas liberan eniron kaj el la
gastoj neniu, kiu konas la Orienton, plendos, kiam li
dek- ¸is dekdufoje tage estas ¸enata de çiuspecaj vendi-
stoj.
Ripozo estas en tia hotelo antaû la noktomeza horo
vorto sensenca kaj kiam Camphuis fordormis sian plej
grandan lacecon, lin do baldaû vekis bruado en la kori-
doro. Li bruligis alumeton kaj vidante, ke estas nur la
dekunua kaj duono, li malbenis la bruantojn kaj sin tur-
nis.
En la çambro ÿvebis senbrila ar¸entlumo, kiu al li ebli-
gis distingi la malakrajn konturojn de çiuj objektoj. Me-
ditante pri la aventuroj de la lastaj monatoj, Camphuis
reve fiksrigardis, kiam li aûdis frapon sur la pordon.
Opiniante, ke antaû la pordo staras iu el la ¸enemaj ko-
mercistoj, li ne respondis. Momenton poste la frapado
ripeti¸is kaj fiksrigardante al la pordo Camphuis vidis,
ke la anso malrapide kaj senbrue turni¸as kaj samtem-
pe al li ÿajnis, ke iu ¸in prempuÿas.
154
RADIANTA LOTUSO
eLIBRO
Camphuis momenton estis konsternita kaj konfuzita
kaj li volis ¸uste ellili¸i por forpeli la impertinentan en-
ÿteliranton, kiam li vidis, ke la anso denove malteni¸as.
Trenantaj paÿoj malproksimi¸is kaj malbonhumore la
in¸eniero refalis sur la kusenojn, kun la firma intenco
morgaû plendi pri çi tiu okazintaîo.
Sin îetinte jen sur unu, jen sur alia flanko por ekdor-
mi, li kuÿi¸is dorse kaj fiksrigardis, same kiel antaû kva-
ronhoro, per duonfermitaj okuloj en la stelobrilon.
Subite li vidis ombron, rapida kiel fulmo, gliti tra la
çambro. Tuj li komprenis, ke la silhueto de ekstere îeti¸is
en la çambron kaj senspire li fiksrigardis al la granda
fenestro, de kiu li vespere, antaû ol mallumigi, forÿovis
la kurtenojn.
Ne pasis pli ol duonminuto, kiam Camphuis vidis pal-
pantan manon kaj kapon aperi super la fenestrobreto.
La mano serçis kaj trovis apogon per la foldo de la
fenestro kaj viza¸o forte premi¸is sur la vitron, tiel ke la
nazo aspektis misformita. Kvankam la in¸eniero tuj
komprenis, ke la viro estas identa kun tiu, kiu antaûe
klopodis malfermi la çambropordon, li ne alarmis, sed
atendis, kion la alia intencas fari. Li fikse rigardis ties
viza¸on, sed estis neeble pli distingi ol ¸ian konturon kaj
paron da akraj okuloj kun nigra ardo, kiuj la çambron
nervoze traesploris.
155
RADIANTA LOTUSO
eLIBRO
Camphuis ne sin movis, tamen en lia kapo la pensoj
kirli¸is. Kial oni lin spionas kaj kial oni klopodas enpe-
netri çe li? . . .
La in¸eniero vidis, ke la alia malrapide rekti¸as kaj
palpas la fenestron, kvazaû li serças kielon por ¸in mal-
fermi.
Subite Camphuis faris decidon kaj prenis sian revol-
veron. Senbrue li elglitis el la lito kaj faris kelkajn paÿojn
antaûen, çiam kun la okuloj direktitaj al la fenestro. La
sekvintan momenton li eligis retenitan malbenon; li estis
renversinta la noktÿranketon kaj tintantade la vitraîoj
falis dispeci¸e sur la plankon.
La nekonato sammomente malaperis kaj kun la revol-
vero en la mano Camphuis saltis al la fenestro kaj ektire
¸in malfermis. Nenie ombro nek postsigno homaj estis
videblaj; li komprenis, ke esploro sur la plattegmentoj
kaj en la nefermitaj kortoj estus tute vana; la enÿtelirinto
ja havis sufiçan tempon por malaperi. Li lumigis, fermis
la fenestrojn kaj post tio malsupreniris por informi la
indi¸enan noktgardiston pri la okazintaîo.
La viro solene deklaris, ke neniam oni ÿtelis en la ho-
telo kaj ke neniu iam aûdis pri enÿteliro. Kiam li evidente
emis kredi, ke Camphuis son¸is, çi tiu incitite rezignis
kaj reiris al sia çambro. La stranga aventuro longe al li
malhelpis ekdormi kaj nur çirkaû mateni¸o liaj okuloj
dormfermi¸is.
156
RADIANTA LOTUSO
eLIBRO
Camphuis nur veki¸is çirkaû la deka horo. Sin vestan-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]