[ Pobierz całość w formacie PDF ]
açaj eraroj de nia reganto, pro kiuj Zodango devos pli-
malpli baldaû altigi pli sa¸an viron al lia ofico. Eç nun,
malgraû tio, ke niaj venkantaj armeoj çirkaûas Heliumi-
on, la popolo de Zodanga aûdigas sian voçon malkon-
tentan, çar la milito, al kiu mankis justa bazo, estas
malpopulara. Niaj armeoj profitis la foreston de la çefa
aviadilaro de Heliumio, kiu serças la princinon, tiel ni
povis jam tre malfortigi la civiton. Oni diris, ke ¸i falos
en niajn manojn dum la kelkaj venontaj preterpasoj de
la malproksima luno.
191
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
Kaj kia, mi demandis kiel eble plej senzorge, laû via
opinio estis la sorto de la princino, Deja Toris?
xi mortis, li respondis. Tion sciigis al ni verda mi-
litisto lastatempe kaptita de nia suda armeo. xi fu¸is de
la Tarkaj hordoj kun stranga vivantaîo el alia mondo, sed
nur trafi¸is en la manojn de la Varhunanoj. Oni trovis
iliajn toatojn vagantaj sur la marfundo, kaj apude post-
signojn de sanga lukto.
La informo ne estis trankviliga, samtempe ¸i ne pruvis
fine la morton de Deja Toris. Mi decidis streçi çiun for-
ton por atingi Heliumion kiel eble plej rapide, kaj porti
al Tardos Mors tiom da novaîo pri la kieo de lia nepino,
kiom mi povis.
Dek tagojn post kiam mi forlasis la fratojn Ptor, mi
atingis Zodangan. De la momento, kiam mi kontakti¸is
kun la ru¸aj homoj de Marso, mi konstatis, ke Ula tiris
al mi multe da nedezirata atento, çar la granda besto
apartenis al speco, kiun la ru¸aj homoj neniam malsova-
¸igas. Se oni promenus tra çefstrato de Novjorko kun
grandega leono çe siaj kalkanoj, oni efikus same kiel mi
efikus, se mi enirus Zodangan kun Ula.
Eç la penso pri forigo de la fidela kunulo kaûzis al mi
tiom da bedaûro kaj profunda çagreno, ke mi prokras-
tis la aferon ¸is ni atingis la pordegojn de la civito; sed
fine ni nepre devis disi¸i. Se mi pensus nur pri la propra
sekureco aû plezuro, neniu argumento persvadus min
192
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
forturni la solan vivanton sur Marso, kiu neniam man-
kis en amo kaj lojaleco; sed same kiel mi plezure cedus
la vivon por servi al tiu, por kiun serçi mi frontas la ne-
konatajn dan¸erojn de tiu çi civito, por mi tiel mistera,
same mi ne povus permesi eç ke la vivo de Ula minacu
la sukceson de mia entrepreno. Cetere, temis eble ne pri
¸ia vivo, sed ¸ia momenta feliço, çar mi ne dubis, ke ¸i
baldaû forgesos min. Tial mi ame adiaûis la kompatin-
dan beston, promesante al ¸i tamen, ke se mi postvivos
mian aventuran entreprenon, iel mi trovos rimedojn por
elserçi ¸in.
¯i ÿajne plene komprenis min, kaj kiam mi montris en
la direkto de Tark ¸i bedaûre forturnis sin. Mi ne kura¸is
rigardi ¸ian foriron, sed turnis la viza¸on al Zodanga, kaj
kun çagreno en la koro alproksimi¸is al ¸iaj minacantaj
muroj.
La letero, kiun mi portis de la fratoj, havigis al mi tu-
jan eniron en la grandan çirkaûmuritan civiton. Anko-
raû estis frumatene, kaj la stratoj estis preskaû senho-
maj. La lo¸ejoj, altigitaj sur siaj metalaj kolonoj, similis
al granda enarbara frugilega nestaro, kun la metalaj ko-
lonoj similaj al ÿtalaj arbotrunkoj. La butikojn oni kuti-
me ne levis de la tero, kaj neniel oni riglis aû ÿlosis ilin,
çar sur Barsumo ÿtelado estas nekonata. Çiuj Bar-
sumanoj timas konstante pri murdo, kaj nur pro tio ili
193
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
levas siajn hejmojn superteren dumnokte kaj en tempoj
de dan¸ero.
La fratoj Ptor estis donintaj al mi klarajn sciigojn por
atingi tiun parton de la civito, kie mi povos trovi taûgan
lo¸ejon, kaj esti apud la oficejoj de la registaraj agentoj,
al kiuj ili donis al mi leterojn.
La placo de Zodanga kovras pli ol du kvadratajn kilo-
metrojn, kaj kiel kutime estis la centro de la civito. Pa-
lacoj de la jedako, la jedoj kaj aliaj nobeloj çirkaûis ¸in,
kiel ankaû la çefaj publikaj konstruaîoj, kafejoj kaj buti-
koj. Dum mi transiris la grandan placon, mirante pri la
impona arkitekturo, kaj la belega skarlata vegetaîaro, kiu
tapiÿis la lar¸ajn razenojn, mi trovis, ke iu ru¸Marsano
pasas rapide al mi el unu el la avenuoj. Li neniel atentis
min, sed kiam li venis flanke mi rekonis lin. Mi metis
manon sur lian ÿultron, kriante: Saluton, Kantos Kan!
Fulmrapide li turnis sin, kaj antaû ol mi povis eç mal-
altigi mian manon, mi trovis la pinton de lia glavo apud
mia brusto.
Kiu vi estas? li gruntis, sed kiam retroa salto forigis
min je dudek metroj de lia glavo, li lasis ¸in fali kaj ride
elkriis: Mi ne bezonas pli bonan respondon! Sur tuta
Barsumo ekzistas nur unu viro, kiu povas salti kiel
kaûçuka pilko. Îuru je la nomo de la patrino de la mal-
proksima luno, Johano Carter, kiel vi venis çi den, kaj
kiel vi povas ÿan¸i la koloron laûvole.
194
PRINCINO DE MARSO
eLIBRO
Koncize mi rakontis pri miaj aventuroj de kiam mi
lasis lin en la areno çe Varhun.
Nu, vi ja dum eta sekundaro timigis min, amiko
mia, li diris. Se en Zodanga oni scius mian nomon kaj
civiton, baldaû mi sidus kun miaj praavoj sur la bordoj
de la perdita maro de Korus. Mi trovi¸as çi tie por la
profito de Tardos Mors, Jedako de Heliumio, por eltro-
vi la kieon de Deja Toris, nia princino. Sab Tan, la prin-
co de Zodanga, tenas ÿin kaÿita en la civito, kaj enami¸is
al ÿi freneze. Lia patro Tan Kosis, Jedako de Zodanga,
petas ÿian edzini¸on al sia filo kiel prezon por paco in-
ter la du landoj, sed Tardos Mors ne akceptas, kaj komu-
nikis, ke li kaj lia popolo prefere rigardus ÿian mortan
viza¸on ol ÿian edzini¸on al iu, kiun ÿi ne laûvole elek-
tis. Li mem, li aldonis, preferus morti en la cindroj de
brulanta Heliumio ol kunigi la metalon de sia familio
kun la metalo de Tan Kosis. Tia ofendego al Tan Kosis
kaj al Zodanga havigis al li eç pli intensan amon de lia
popolo.
Mi estas çi tie jam de tri tagoj, daûrigis Kantos Kan,
sed ankoraû mi ne eltrovis, kie Deja Toris estas enkar-
cerigita. Hodiaû mi ali¸is al la aviadila militanaro kiel
aera esploranto, kaj mi esperas gajni la fidon de Sab Tan,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]